Kiedyś jednak był obiektem kultu w Egipcie i nie zapomniał tego. Dlatego uważa, że to on rządzi, człowiek ma tylko płacić czynsz i zapewniać mu komfort – w odróżnieniu od psów, które mają właścicieli, kot ma bowiem służących. Nie chodzi też na smyczy tak jak pies, gdyż jest bardziej wymagający.
Oczekuje dostarczania posiłków w 30-minutowych przerwach (najlepiej wybranych przez niego firm, innych nie ruszy żeby miał paść z głodu), bezzwłocznego czyszczenia kuwety ( pod groźbą skorzystania z doniczki albo nowego dywanu następnym razem) oraz dostarczania jak najbardziej szeleszczących zabawek (okazjonalnie pozwala człowiekowi na zabawianie go, czerpiąc satysfakcję głównie z patrzenia jak człowiek robi z siebie idiotę). Jako że najbardziej na świecie kocha samego siebie…, od swojego człowieka wymaga kochania go co najmniej w połowie tak bardzo.Czynnością, z którą kot oddaje się z najwiekszą przyjemnością jest nicnierobienie. Zabiera ona najwięcej czasu i wcale go nie męczy. Denerwuje go świadomość, gdyż jest ona niepotrzebnym stanem pomiędzy drzemkami. Kot bowiem wychodzi z założenia, że nieprzespanie co najmniej 20 godzin na dobę to już bezsenność. Sytuacje stresowe są dla niego obserwowane tylko u inych stworzeń, jeśli natomiast coś spsoci, najczęściej przyjmuje wtedy pozę “jestem słodki” (licząc na działanie swego nieodpartego uroku osobistego) lub “jestem zaspany”, w ostateczności zwala wszystko na psa.
Jeżeli człowiek złamie reguły wyznaczone przez kota, albo nie spełni jego zachcianki, wówczas kot rości sobie prawo do obrażenia się śmiertelnie. Człowiek ma obowiązek przeprosić kota i wyrażać skruchę tak długo, jak zażyczy sobie tego kot. Nie należy się jednak spodziewać natychmiastowego poprawienia humoru kota, będzie on się jeszcze trochę boczył żeby utrzymac koci autorytet.
Jeśli myślisz teraz, że kot jest leniwym egoistą – masz abolutną rację. Ale czy potrafisz oprzeć się takim słodkim pyszczkom?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz