Kototeraupia

Pies, który leczy dolegliwości fizyczne i psychiczne zarówno dorosłych, jak i dzieci, mało kogo już dziwi. Ale kot jako środek antydepresyjny, terapeuta dzieci autystycznych lub element resocjalizacji więźniów już nie wszystkim w głowie się mieści.  A warto z jego pomocy korzystać…

Animaloterapia, zwana również zooterapią, jest coraz popularniejsza na świecie i w Polsce. Lekarze oraz terapeuci często jako formę rehabilitacji zalecają osobom niepełnosprawnym zarówno fizycznie, jak i psychicznie kontakt ze zwierzętami: psami, kotami, końmi czy delfinami. O ile wykorzystywanie w tym celu psów czy koni ma dość długa tradycję, koty wkroczyły na tę arenę stosunkowo niedawno.

Kogo może leczyć kot?
Felinoterapia korzystnie oddziałuje na rozwój dzieci niepełnosprawnych, pobudza ich zmysły i wywołuje szereg pozytywnych emocji. Podobnie rzecz się ma u osób z zaburzeniami psychicznymi.

W leczeniu i w zwalczaniu wielu schorzeń najdłużej korzystają z pomocy kotów Amerykanie i Brytyjczycy. Zaczynali od domów opieki, domów seniora i hospicjów – czyli miejsc, w których szczególnie potrzebne jest ciepło i ukojenie. Starsze i ciężko chore osoby dzięki kontaktom z kotami stają się pogodniejsze i radośniejsze. W Szwecji zastosowano felinoterapię wobec dzieci autystycznych. W Stanach Zjednoczonych zaangażowano koty do pracy z  więźniami, którzy w wyniku obcowania z mruczącym czworonogiem stają się łagodniejsi, a ich resocjalizacja przebiega łatwiej.

Jaki kot nadaje się na terapeutę?
Musi mieć ukończony co najmniej rok, ponieważ dopiero wtedy jego układ odpornościowy jest już w pełni rozwinięty i nie grozi mu podłapanie zarazków. Kot musi być odpowiednio zsocjalizowany. Musi być ufny, nie bać się obcych ludzi, dotyku, hałasu oraz nowych miejsc. Nie można dopuścić, by wystraszył się przejeżdżającego autobusu czy dzwonka telefonu i podrapał czy ugryzł osobę poddawaną terapii. Kot terapeuta powinien mieć aktualne szczepienia oraz książeczkę zdrowia.

Pod czyim okiem powinna się odbywać felinoterapia?
Zwierzę podczas zajęć z osobą chorą może być prowadzone przez profesjonalistę lub przez wolontariusza pod okiem profesjonalisty. Najczęściej są to osoby, które posiadają koty i są gotowe pomagać osobom niepełnosprawnym.

Jakie są skutki terapii z udziałem kota?
Koty manują dobrą energią. Kontakt ze zwierzęciem poprawia nastrój, zmniejsza poczucie samotności, redukuje nadmierny stres oraz rozładowuje napięcie emocjonalne. Felinoterapia jest doskonałą formą terapii zarówno dla dzieci, osób dorosłych, jak i w podeszłym wieku. Obcowanie z kotem dostarcza wiele radości. Głaskanie miękkiego futerka kota, przytulanie zwierzaka, zabawa z nim, a także mówienie do niego pozwalają odbudować uczucia i wyzwolić się z depresji.