Komunikacja z kotem

Kot, choć nie umie mówić, potrafi i chce komunikować się z otoczeniem, także z nami. Wiedza ludzi dotycząca sposobów wyrażania uczuć jest jednak ograniczona. Najbardziej powszechnie znane jest znaczenie mruczenia i miauczenia kota. Jednak kot dysponuje całym wahlarzem sposobów komunikowania się z otoczeniem – za pomocą dźwięków, mimiki, postawy ciała. Oprócz takich możliwości akustycznych i wizualnych, koty wykorzystują także informacje zapachowe (znacząc teren).

Dźwięki:

1. Mruczenie, jako oznaka zadowolenia i dobrego samopoczucia (jednak kotom także w sytuacjach stresowych lub na łożu śmierci zdarza się mruczeć). Towarzyszy kotom wcześniej niż umiejętność otwarcia oczu, przypuszczalnie ich funkcją jest danie do zrozumienia matce, że maluchy czują sie dobrze (kociaki nawet podczas ssania potrafią mruczeć, czasem tylko przestają, by przełknąć pokarm). W późniejszym okresie zachowanie to nie zanika, wykorzystywane jest do okazywania radości, zaproszenia do zabawy, wyrażania braku złych intencji, uspokojania (może dlatego cierpiące koty mruczą, gdyż stanowi to dla nich rodzaj autosugestii?)

2. Ciche, czule brzmiące dźwięki – za ich pomocą matka rozmawia ze swoimi dziećmi.

3. Radośnie brzmiąca gadanina – oznaka, że posiadamy elokwentego i chętnego do komunikacji kota.

4. Gruchanie – wydawane w syuacjach wyjątkowej radości, np. powrotu opiekunów do domu

5. Miauczenie:

- ciche, przyzywające, oznacza poszukiwanie człowieka

- głośniejsze – również przyzywające, kot jest głodny lub chce, by otworzono mu drzwi

- głośne – kot jest bardzo niezadowolny, wystraszony, lub rozzłoszczony (np. poprzez nadepnięcie mu na ogon lub wizję zamknięcia w transporterze)
6. Parskanie lub prychanie – ostrzeżenie przed atakiem.

7. Warczenie – podczas spożywania upolowanej zdobyczy lub porcji karmy, mające na celu dania do zrozumienia innym, że jedznie jest tylko jego.

8. Trudny do nazwania dźwięk, towarzyszący polowaniu na zdobycz trudną do schwytania

Mimika:

1. Uszy

- nastawione do przodu oznaczają czujność, polowanie, lub usłyszenie interesującego hałasu. Jeśli dodatkowo ma szeroko otwarte oczy – chęc zabawy
- skierowane tyłu lub na boki- zdenerwowanie, strach, gniew, ostrzeżenie, obrona. Jeśli ma także przymyknięte oczy i lekko kreci głową – daje do zrozumienia przeciwnikowi, że nic nie zrobi i ufa, że przeciwnik też tak postąpi.
- płasko przy głowie, z tyłu- strach lub agresja, jeśli spuszcza przy tym głowę i kieruje się w stronę przeciwnika z wlepionymi w niego oczami – zapowiedź walki (wlepianie w drugiego kota oczu uznawane jest za obelgę)

2. Zęby-odsłonięte, w towarzyszeniu prychania i parskania – zapowiedź ataku lub próba przestraszenia wroga
3. Źrenice
- zwężone, w towarzystwie uszu skierowanych do tyłu pozycja obronna.
- pomimo światła rozszerzone – zdziwienie.

Mowa ciała

1. Siedzenie na udach, z przednimi łapami ułożonymi obok siebie i owiniętym ogonem – zadowolenie, brak aktywności, oczekiwanie na interesujące zdarzenia, rozważanie nad następnymi działaniami.

2. Siedzenie z wsuniętymi przednimi łapami pod klatką piersiową – zaniepokojenie, niezbyt dobry humor

3. Przeciąganie się – rozluźnienie

4. Dreptanie – oznaka zadowolenia, wspomnienie z okresu dzieciństwa, gdy małe kotki ugniatają mamę w celu pobudzenia wydzielania pokarmu

5. Wyginanie grzbietu – groźba obrony przed atakiem (w stosunku do innego kota, psa, nawet człowieka). Towarzyszy mu stroszenie futra, ogon odchylony od tułowia). Ma to na celu powiększenia sylwetki, a co za tym idzie, odstraszenia przeciwnika

6. Ogon:
– gładki i luźno zwisający – dobry humor
- nastroszony – zagrożenie
- lekko drgające zakończenie, ustawiony poziomo do wygiętego ciała – skupienie, napięcie.
- uderzanie ogonem – zapowiedź reakcji na niepożądane towarzystwo
- podniesiony do góry – przyjazne nastawienie, pozdrowienie
- kołyszący się koniuszek – oznaka przyjemności lub oczekiwania
- machający na boki -zły humor, złość.

4. Rozkładanie się z brzuchem przed człowiekiem – oznaka zaufania i przyjaźni, prośba o pogłaskanie tak jak kiedyś, gdy to mama lizała brzuszek malucha. Jednak należy to robić ostrożnie, gdyż w tej samej pozycji dochodzi wśród kotów do rytualnych walk i w kocie może pojawić się ten stłumiony instynkt.

Także kot próbuje zrozumieć nasze sposoby komunikowania się z nim. Według statystyk 95% właścicieli kotów rozmawia z nimi. Koty oczywiście nie rozumieją treści naszego przekazu, ale znają wiele zwrotów występujących w ludzkim języku, przybiegają po usłyszeniu swojego imienia. Uważnie obserwują także zmiany w naszej postawie ciała i gestykulacji. Potrafią określić nastrój człowieka i jego zamiary na podstawie niuansów w jego zachowaniu.